Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι το στρες κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο τοκετό.
Ένα πρόγραμμα ερεύνησε την υπόθεση συσχετισμού του πρόωρου τοκετού με σημαντικά γεγονότα της ζωής που είχαν ως αποτέλεσμα σοβαρό ψυχολογικό στρες. Στους παράγοντες που καταγράφηκαν ως σημαντικά γεγονότα περιλαμβάνονταν μια σοβαρή ασθένεια στην οικογένεια, τραυματισμός που να απαιτεί νοσηλεία, σωματική ή ψυχολογική βία, ανεργία, μείωσης εισοδήματος, προστριβές στο οικογενειακό περιβάλλον.
Όπως αναφέρει η Sheila Kitzinger στο βιβλίο της « Όταν κλαίει ένα μωρό», εκδόσεις susaeta, το 84% των γυναικών που τα μωρά τους ήταν πρόωρα είχαν εγκυμοσύνη κατά την οποία συνέβησαν τέτοια γεγονότα. Ένα 67% των γυναικών που είχαν πρόωρο τοκετό και 43% εκείνων που είχαν κανονική κύηση βίωσε τέτοια στρεσογόνα γεγονότα.
Όσο πιο πρόωρος ο τοκετός, τόσο μεγαλύτερο το ψυχολογικό στρες
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς όλους τους μηχανισμούς μέσω των οποίων το στρες και το άχγος που προκαλεί, μεταβιβάζονται στο έμβρυο. Το στρες όμως προκαλεί μια βιωματική αντίδραση. ‘Έχει ως αποτέλεσμα την συρροή αδρεναλίνης στην κυκλοφορία του αίματος, τη σύσπαση των μυών, την τρομώδη κίνηση, την εφίδρωση, την υπερβολική αναπνοή καθώς και γαστρεντερικές διαταραχές.
Το στρες επίσης, αυξάνει τα επίπεδα των κατεχολαμινών (ορμόνες που συνδέονται με το στρες) στο αίμα σας. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του, παρεμβαίνει στη ροή του αίματος προς τον πλακούντα και μπορεί να προκαλέσει συστολή των αιμοφόρων αγγείων του μυός της μήτρας. Αυτό περιορίζει ακόμα περισσότερο το διαθέσιμο οξυγόνο.
Τα υψηλά επίπεδα κατεχολαμίνης στη μητέρα και το έμβρυο συνδέονται με την προεκλαμψία και καθιστούν πιθανότερο το γεγονός το μωρό να έχει ένα μη φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό κατά τον τοκετό και αναπνευστικά προβλήματα κατά τη γέννησή του.
Πηγή: mothersblog