Κασιμάτης Κωνσταντίνος
Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος
Σπ. Σπυρίδη 28, Βόλος
email: kostaskasimatis@yahoo.com
Πρόωρη ρήξη υμένων ( ΠΡΥ) είναι η ρήξη υμένων με έξοδο αμνιακού υγρού, τουλάχιστον 1 ώρα πριν την έναρξη του τοκετού.
Υποδιαιρείται σε τελειόμηνη ΠΡΥ (ρήξη μετά τις 37w κύησης) και προ του τέρματος ΠΡΥ (ρήξη πριν τις 37w κύησης)
Συμβαίνει σε περίπου 10% του συνόλου των κυήσεων, με πλειοψηφία των περιπτώσεων μετά τις 37w.
Διάγνωση
Τίθεται με το Ιστορικό ξαφνικής απώλειας υγρών απ’τον κόλπο. Πρέπει να γίνεται διάκριση απ’την απώλεια ούρων.
Οριστική διάγνωση τίθεται με εξέταση με κολποδιαστολείς και παρατήρηση εκροής αμνιακού υγρού απ’το έξω τραχηλικό στόμιο και συγκέντρωσής του στον οπίσθιο κολπικό θόλο.
Επιβεβαίωση μπορεί να γίνει με τη χρήση δείκτη χάρτου ηλιοτροπίου, ο οποίος θα πρασινίσει μετά την επαφή με το αλκαλικότερο PH του αμνιακού υγρού.
Το υπερηχογράφημα μπορεί να βοηθήσει δείχνοντας ελάττωση ή πλήρη απώλεια αμνιακού υγρού.
Κίνδυνοι για την έγκυο
- Υποκλινική χοριοαμνιονίτιδα (30%)
- Αποκόλληση πλακούντα ( 4-7%)
- Επεμβατικός Τοκετός
- Καισαρική Τομή
Κίνδυνοι για το νεογνό
- Προωρότητα ( 80% των περιπτώσεων ο τοκετός ξεκινά στις πρώτες ημέρες απ’την ημέρα της ΠΡΥ)
- Πνευμονική υποπλασία ( εμφανίζεται κυρίως όταν η ΠΡΥ συμβεί πριν τις 20w κύησης)
- Ανωμαλίες προσώπου και άκρων ( σε παρατεταμένο ολιγάμνιο)
- Υπολειπόμενη εμβρυϊκή ανάπτυξη
Φλεγμονή και πρόωρη ρήξη υμένων
Η υποκλινική ενδομήτρια λοίμωξη είναι η κύρια αιτία για την ΠΡΥ. Πιστεύεται ότι 40-50% των περιπτώσεων ΠΡΥ οφείλεται σε μικροβιακούς παράγοντες που εξασθενούν τους υμένες. Τα πιο συνηθισμένα μικρόβια τα οπο’ια σχετίζονται με ΠΡΥ είναι τα: Escherichiacoli, groupBStreptococcus, ureoplasma, gardnerellavaginalisκαι διάφορα άλλα αερόβια και αναερόβια βακτηρίδια.
Αντιμετώπιση
Ένας απ’τους κύριους στόχους της συντηρητικής αντιμετώπισης είναι η παράταση της εγκυμοσύνης με σκοπό τη μείωση των κινδύνων από την προωρότητα.
Κυήσεις 34-37 εβδομάδων: οι μέχρι σήμερα μελέτες έχουν δείξει ότι η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η πρόκληση τοκετού σε λιγότερο από 32 ώρες μετά τη ρήξη.
Κυήσεις < 34 εβδομάδων:η αντιμετώπιση είναι συντηρητική. Στις προτεινόμενες θεραπείες περιλαμβάνεται η ενδοφλέβια χορήγηση αμπικιλλίνης ή ερυθρομυκίνης για 48 ώρες με συνέχιση της ίδιας αγωγής peros για 1 εβδομάδα.
Επίσης χορήγηση βηταμεθαζόνης ( 2 δόσεις 12mgενδομυϊκά με διαφορά 24 ωρών) ή δεξαμεθαζόνης ( 4 δόσεις 6mgενδομυϊκά ανα εξάωρο) ελαττώνει την επίπτωση συνδρόμου αναπνευστικής δυσχέρειας, εγκεφαλικής αιμορραγίας και νεογνικής θνησιμότητας.
Τοκολυτικά φάρμακα θα μπορούσαν να χορηγηθούν σε ΠΡΥ< 34 εβδομάδων ( ιδίως < 32 εβδομάδων) με σκοπό την παράταση της εγκυμοσύνης για 48 ώρες, προκειμένου να δράσουν τα κορτικοστεροειδή.
Παρακολούθηση εμβρύου
Το έμβρυο πρέπει να παρακολουθείται με καρδιοτοκογράφημα και έλεγχο του βιοφυσικού προφίλ. Η ανάπτυξή του πρέπει να ελέγχεται με υπερηχογράφημα ανά 2 εβδομάδες.
