Πόσο καθοριστικός είναι ο παράγοντας του σωματικού βάρους αλλά και των ειδικών παραμέτρων του στην επιβίωση των ασθενών που υποβάλλονται σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη
Νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο φετινό Συνέδριο Euroanaesthesia που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη έδειξε ότι η θνησιμότητα σε ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (bypass) ήταν πάνω από τέσσερις φορές υψηλότερη σε ασθενείς με υψηλή συγκέντρωση λιπώδους μάζας, παρότι ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) τους δεν συσχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.
Η έρευνα διεξήχθη από τον Δρ. Xavier Leroy της Μονάδας Αναισθησιολογίας και Αναζωογόνησης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λιλ (CHU) και την ομάδα του.
Υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία σε ότι αφορά το παράδοξο της παχυσαρκίας και τη σχέση του με τις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις. Σύμφωνα με το παράδοξο αυτό η παχυσαρκία όπως ορίζεται από τον ΔΜΣ, μπορεί να δρα προστατευτικά και να μειώνει τον κίνδυνο μετεγχειρητικής θνησιμότητας των ασθενών. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της έρευνας ωστόσο υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που είναι γνωστό ότι επιδρούν στη μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς όπως η σύσταση του σώματος, η λιπώδης μάζα και ο άπαχος μυικός ιστός και μπορεί να περιπλέκουν την κατάσταση και να οδηγούν στα ανακόλουθα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν στην εν λόγω έρευνα.
Η ομάδα των ερευνητών πραγματοποίησε μια αναδρομική μελέτη σε 3373 ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε επιλεκτική καρδιοχειρουργική επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης από τον Ιανουάριο του 2013 έως τον Δεκέμβριο του 2016.
Ο ΔΜΣ των ασθενών και η σύσταση του σώματός τους υπολογίστηκε βάσει των ιατρικών αρχείων τους και συγκρίθηκε με την θνησιμότητα των ασθενών εντός 30 ημερών από την διεξαγωγή της επέμβασης.
Περαιτέρω ανάλυση διεξήχθη για να διερευνηθεί ο συσχετισμός του ΔΜΣ και της σύστασης του σώματος με την παρατεταμένη νοσηλεία στην ΜΕΘ. Ως παρατεταμένη ορίζεται εκείνη που ανήκει στο υψηλότερο 25% της διάρκειας παραμονής.
Στο συνολικό δείγμα των ασθενών θνησιμότητα μέσα σε 30 μέρες παρατηρήθηκε στο 2,1% των περιπτώσεων και σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες όπως ορίζονταν με βάση τον ΔΜΣ, τη λιπώδη μάζα (FM) και το άπαχο σωματικό βάρος (LBW). Σε αντίθεση με τον ΔΜΣ ωστόσο, οι άλλοι δύο παράγοντες (FM και LBW) διαπιστώθηκε ότι συσχετίζονταν ανεξάρτητα με την θνησιμότητα.
Το 25% των ασθενών με τη μεγαλύτερη λιπώδη μάζα (FM) ήταν 4,1 φορές πιο πιθανό να πεθάνει συγκριτικά με το 25% με τη χαμηλότερη λιπώδη μάζα. Επίσης το 25% των ασθενών με το χαμηλότερο ποσοστό άπαχου σωματικού βάρους (μυικός ιστός) ήταν 2.8 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν συγκριτικά με το 25% των ασθενών με το υψηλότερο σωματικό βάρος.
Δεν παρατηρήθηκε συσχετισμός ανάμεσα στον ΔΜΣ και την θνησιμότητα των ασθενών εντός 30 ημερών, αλλά παρατηρήθηκε μια σχέση ανάμεσα στον ΔΜΣ και την διάρκεια παραμονής στη ΜΕΘ.
Οι ερευνητές καταλήγουν ότι ο ΔΜΣ συσχετίστηκε ανεξάρτητα με παρατεταμένη διάρκεια διαμονής στην ΜΕΘ, ενώ το ίδιο συνέβη και με την υψηλότερη μάζα λίπους και το χαμηλότερο ποσοστό μυικού ιστού. Με άλλα λόγια όσο χαμηλότερο ήταν το ποσοστό του μυικού ιστού ή όσο υψηλότερο ήταν εκείνο του λιπώδους ιστού ή του ΔΜΣ τόσο πιο παρατεταμένη ήταν η διάρκεια παραμονής στην ΜΕΘ.
«Συνολικά διαπιστώθηκε ότι σε αντίθεση με τον ΔΜΣ το άπαχο σωματικό βάρος και ο υψηλότερος λιπώδης ιστός στους ασθενείς συσχετίζονταν ανεξάρτητα με την αυξημένη θνησιμότητα μετά από μια επέμβαση by pass» εξηγεί ο Δρ. Leroy.
Πηγή: ygeiamou.gr