Παξινού Παρισένια, Φυσικοθεραπεύτρια, se.nia.1@hotmail.com
Οι περισσότεροι άνθρωποι από νεαρή ηλικία βιώνουν κατά καιρούς μυοσκελετικούς πόνους, που προέρχονται είτε από τραυματισμούς είτε από άσχημη χρήση του σώματός τους, είτε από άλλες παθολογικές δυσλειτουργίες. Το μεγαλύτερο ποσοστό αναφέρει πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, αποτέλεσμα της καθημερινής λειτουργίας του κορμού που επιβαρύνει το σημείο αυτό. Η πιο συχνή κίνηση που γίνεται στην περιοχή της μέσης είναι η έγερση και το κάθισμα που μπορεί να εκτελείται αμέτρητες φορές την ημέρα. Έτσι πρέπει να αναλογιστούμε την κίνηση που προκαλείται ανάμεσα στους σπονδύλους και την επιβάρυνση (Dreyer et al 1996) που δέχονται μόνο και μόνο με αυτή την κίνηση, πόσο ακόμα σε άλλες κινήσεις μεγαλύτερης φόρτισης όπου η καταπόνηση αυξάνεται. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αυξάνεται η εμφάνιση συμπτωμάτων και στην περιοχή του αυχένα και αυτό είναι εμφανές από το μεγάλο ποσοστό που φαίνεται να αναφέρει πόνο και δυσλειτουργία της περιοχής.
ΑΙΤΙΑ
Ο αυχένας είναι μια περίπλοκη δομή που περιέχει αρκετές αρθρώσεις με θύλακες, δίσκους, συνδέσμους, περιτονίες και μύες, που μπορούν να γίνουν υπερευαίσθητοι, σε επώδυνη φάση και κυρίως όταν φορτίζονται υπερβολικά .
Η προέλευση του αυχενικού πόνου είναι πιθανά εμφάνιση πολλών συντελεστών. Υπερβολικά φυσική πίεση της περιοχής με κινήσεις πέρα του φυσικού, που πολλές φορές δεν γίνονται αντιληπτές μπορεί να είναι η αιτία μικροτραυματισμών στους συνδετικούς ιστούς, καθώς και το ψυχοκοινωνικό στρες μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της τάσης των μυών της περιοχής. Επιπλέον ο πόνος στον αυχένα μπορεί να προκύψει από πολλές άλλες αιτίες (τραύμα, μολύνσεις ή φλεγμονώδεις καταστάσεις, ρευματικές διαταραχές και συγγενείς ασθένειες), αλλά συνήθως καμία συγκεκριμένη αιτία δεν μπόρεσε να βρεθεί ως υπεύθυνη για την εκδήλωση της πάθησης (Chantal et al, 2008). Παρότι η λήψη του ιστορικού και οι διαγνωστικές εξετάσεις αποτελούν στοιχεία για την εύρεση της αιτιολογίας της πάθησης, στις περισσότερες περιπτώσεις η παθολογική βάση της αυχεναλγίας δεν είναι ξεκάθαρη και για αυτό το λόγο χαρακτηρίζεται και ως πόνος μη ειδικής αιτιολογίας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Ο πόνος στον αυχένα μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με το στάδιο δηλαδή σε οξύ (< 30 μέρες ), υποξύ (30–90 ημέρες) ή χρόνιο (> 90 ημέρες). Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος την περιοχή του αυχένα, στο οπίσθιο τμήμα του κεφαλιού, με αναφερόμενο πόνο στους ώμους και τα άνω άκρα. Επιπλέον οπίσθιος πόνος στους οφθαλμούς, καθώς και αναφερόμενος κροταφικός πόνος είναι ένα από τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς με αυχεναλγία μη ειδικής αιτιολογίας. Κάποιοι ασθενείς αναφέρουν πόνο στην περιοχή του στήθους που την παρομοιάζουν με στεφανιαία ισχαιμία. Το μούδιασμα, κάψιμο ή αδυναμία στα άνω άκρα όταν είναι παρόν, είναι λάθος καθορισμένα, εκτός αν υπάρχει παγίδευση ρίζας νεύρου. Ο ίλιγγος ή η φτωχή ισορροπία μπορεί να προκύψει από τη πίεση σπονδυλικών αρτηριών ή από ερεθισμό συμπαθητικών νεύρων όπου επιδεινώνεται συνήθως από τη κίνηση του αυχένα όταν τα συμπτώματα είναι αυτής της αιτίας.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Παρά το ότι η διαταραχή της αυχενικής μοίρας είναι κοινό πρόβλημα στο γενικό πληθυσμό λίγα στοιχεία έχουν καταγραφεί για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πάθησης. Υπάρχουν μόνο λίγες μελέτες για την αξιολόγηση της δύναμης των αυχενικών μυών καθώς και μέθοδοι εξάσκησης της μυϊκής ισορροπίας ώστε να αποδειχθεί αυτή η άποψη για την αποκατάσταση του προβλήματος. Μέθοδοι συντηρητικής θεραπείας που συχνά χρησιμοποιούνται σε γενικές γραμμές εμπεριέχουν την αναλγησία και την ξεκούραση. Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει συνήθως παθητικές μεθόδους θεραπείας όπως η μάλαξη, η εφαρμογή παρεμβαλλόμενων ρευμάτων και διαδερμικού ηλεκτρικού νευρικού ερεθισμού, η εφαρμογή θερμότητας, καθώς και ενεργητικές μεθόδους όπως η εφαρμογή ασκήσεων στην περιοχή του αυχένα.
Επιπλέον η φαρμακευτική αντιμετώπιση καθώς και οι ενδαρθρικές εγχύσεις από ιατρούς, ο βελονισμός, η εφαρμογή λέιζερ χαμηλής έντασης, τα θερμά επιθέματα, η έλξη, το μασάζ, οι ειδικές τεχνικές κινητοποίησης, οι χειρισμοί, και η εκπαίδευση των ασθενών, έχουν προταθεί σε διάφορες μελέτες ως διαφορετικά είδη θεραπείας για τον αυχενικό πόνο (Gross et al 2007). Έτσι στην συγκεκριμένη έρευνα διαπιστώθηκε ότι πολύμορφες προσεγγίσεις συμπεριλαμβανομένων των διατάσεων, ασκήσεων ενδυνάμωσης, και των κινητοποιήσεων, ή χειρισμών για το υποξύ και χρόνιο στάδιο μείωσαν τον πόνο, βελτιώνοντας την λειτουργικότητα της περιοχής. Η χρήση χαμηλής συχνότητας λέιζερ στο οξύ, υποξύ και χρόνιο στάδιο βελτίωσε και τον πόνο και την λειτουργικότητα στις μηχανικής αιτιολογίας δυσλειτουργίες αλλά και στον πόνο προερχόμενο από εκφυλιστικές αλλοιώσεις. Επιπλέον στο οξύ και χρόνιο στάδιο αυχενικού πόνου μηχανικής αιτιολογίας η ηλεκτροθεραπεία (διαδυναμικά, γαλβανικό ρεύμα, ιοντοφόρεση) ήταν ένα μέσο που βελτίωσε τα συμπτώματα της πάθησης. Επίσης μεγάλη βοήθεια μπορεί να προσφέρει η για χρήση ανατομικού μαξιλαριού.
Στον χρόνιο πόνο μηχανικής αιτιολογίας η άσκηση φαίνεται να είναι μια από τις μεθόδους αντιμετώπισης, η οποία απαιτεί την ενεργή συμμετοχή του ασθενή που μπορεί να παίζει και σημαντικό ψυχολογικό ρόλο.
Επιπλέον μια σύγχρονη θεραπεία που εφαρμόζεται τελευταία είναι η αποσυμπίεση σπονδυλικής στήλης με ένα νέο σύγχρονο σύστημα (μηχάνημα) που έχει εφαρμογή για την βελτίωση της κατάστασης του ασθενή.
DOC – Σύστημα Αυχενικής και Οσφυϊκής Αποσυμπίεσης
Αποσυμπίεση Σπονδυλικής Στήλης
Η θεραπεία Αποσυμπίεσης Σπονδυλικής Στήλης είναι μια σύγχρονη μέθοδος που έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια. Οι ενδεικνυόμενες παθήσεις στις οποίες εφαρμόζεται είναι:
– Χρόνια οσφυαλγία
– Χρόνια αυχεναλγία
– Εκφυλισμένοι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι
– Δισκοκήλες
– Σπονδυλική στένωση
– Σπονδυλοαρθροπάθειες
– Εκφυλισμένες αρθρικές επιφάνειες
Σε όλες τις παραπάνω παθήσεις που είναι πολύ κοινές λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, προσφέρει άμεσα αποτελέσματα και πολλές φορές συμβάλει στην αποφυγή επεμβατικών μεθόδων.
Ο στόχος της θεραπείας αυτής είναι η αύξηση της απόστασης και η μείωση της πίεσης των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Μέσω αυτής της διαδικασίας επιτυγχάνεται η βελτίωση της τροφικότητας και οξυγόνωσης της περιοχής, η μείωση της πίεσης πάνω στις ρίζες των νεύρων, η επαναρρόφηση της κήλης στο εσωτερικό του ινώδους δακτυλίου του δίσκου, η βελτίωση της κινητικότητας και τελικά η μείωση του πόνου. Η συμβολή της θεραπείας είναι πολύ σημαντική γιατί οι παθήσεις της σπονδυλικής στήλης με μεγάλη περιοδικότητα είναι χρόνιες και τα αίτιά τους αναστέλλουν τους μηχανισμούς ίασης του οργανισμού.
Ποιες οι διαφορές της θεραπείας Αποσυμπίεσης Σπονδυλικής Στήλης με την κλασσική θεραπείας Έλξης;
Η κλασσική έλξη προσπαθεί να εφελκύσει τη σπονδυλική στήλη και τους μύες ταυτοχρόνως. Εάν απλά προσπαθήσεις να τεντώσεις την σπονδυλική στήλη, το σώμα αντακλαστικά αντιστέκεται σε αυτή την προσπάθεια και έτσι μειώνεται δραματικά η αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Ο απλός τρόπος εφαρμογής της ελκτικής δύναμης στο σώμα μπορεί να ενεργοποιήσει και ανεπιθύμητους μυϊκούς σπασμούς μέσω των σημείων πυροδότησης πόνου. Όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται η μείωση της πίεσης στα μεσοσπονδύλια διαστήματα αλλά αντίθετα αυξάνεται.
Η θεραπείας αποσυμπίεσης είναι διαφορετική γιατί εναλλάσσονται συνεχώς φάσεις έλξης και χαλάρωσης με σύνθετα πρότυπα κίνησης και έτσι το σώμα διατηρείται χαλαρό και απολαμβάνει όλες τις ευεργετικές επιδράσεις της θεραπείας.